Wzorzec rasy

Pełen wdzięku, zwarty oraz wyważony. Przyjazna i niezmiernie radosna postawa o bardzo inteligentnym wyrazie. Intuicyjny temperament, lekko stąpający a zarazem atletyczny.

Proporcja gabarytów i wagi

Rzeczywista wielkość nie jest tak ważna jak brak przesady i ogólna równowaga. Jest odrobinę dłuższy niż wyższy, w stosunku dziesięć do dwunastu.

Wyróżniamy trzy wielkości:

Miniatura – mniejsze niż 45cm
Średni – między 45 a 60cm
Standard – powżej 60cm

Kręgosłup oraz żebra nie mogą być wyczuwalne pod okrywą włosową a ciężar nie powinien być za duży.

Temperament

Przyjazny, żywotny, współpracujący z człowiekiem, szukający kontaktu wzrokowego i przede wszystkim zorientowany na ludzi. 

Głowa

Czaszka z wyrzeźbionymi kośćmi potylicy, średnio szeroka, nie uwypuklona. Odrobinę dłuższa od nosa do potylicy niż od szczytu czaszki do potylicy. Kufa sporej szerokości z dobrze przylegającymi wargami i faflami. Mięsisty i sporej wielkości nos – bardzo charakterystyczny (nie jest wskazane aby był mały, szpiczasty, wąski lub ściągnięty).

Ciekawski i łagodny, żywotny a zarazem słodki pysk. Wyraźnie i z zaangażowaniem szuka kontaktu wzrokowego.

Oczy

Szeroko rozstawione, okrągłe lub owalne. Nie powinny być ani zapadnięte, ani wyłupiaste a opadanie powiek to poważna wada. Długie rzęsy to cecha charakterystyczna psa.

Ich kolor powinien nawiązywać do pigmentu psa. Oczy w kolorze orzechowym występują u psów, które mają pigment czekoladowy, karmelowy oraz kawa z mlekiem. Pigmentacja czarna i kremowa to najczęściej ciemno-brązowy kolor oczu. Dyskwalifikujące z hodowli są oczy koloru niebieskiego bądź  w dwóch różnych kolorach. Spojrzenie przenikliwe, ostre lub też bez wyrazu stanowi poważną wadę.

Uszy

Szeroko rozstawione na boki głowy, zwisające, odrobinę poniżej płaszczyzny czaszki oraz lekko uniesione u samej podstawy w celu lepszego przepływu powietrza.

Zgryz

Zdecydowanie preferowany jest zgryz nożycowy, niemniej jednak pod względem eksterieru lub temperamentu danego osobnika dopuszcza się zgryz cęgowy. Dziąsła oraz zęby zdrowe i silne. Krzywy zgryz, tyłozgryz, przodozgryz to niestety wady, które dyskwalifikują z hodowli.

Szyja i górna linia grzbietu

Szyja delikatnie wysklepiona, muskularna i mocna o umiarkowanej długości. Z gracją rozciągnięta do górnej linii tułowia. Górna linia tułowia – pozioma, opada delikatnie tuż za kłębem, jest minimalnie nachylona nad biodrami w kierunku niziutko osadzonego ogona. Ciało o świetnych proporcjach, klatka piersiowa delikatnie głęboka, ale bez przesady.  Ogon noszony o kształcie szabli, przytwierdzony nisko od ciut nachylonego zadu. W trakcie podekscytowania może być noszony wesoło, wyżej niż linia grzbietu, natomiast wygięty i przekręcony ku górze linii grzbietu jest wadą.

Kończyny

1. Przednia część

Muskularne łopatki, idealnie rozwinięte, nie ociężałe. Stosunkowo długie, szerokie ze standardowym kontowaniem. Łokcie nie są zwrócone ani do zewnątrz ani do wewnątrz, znacząco osadzone w przedniej części żeber.  Kończyny przednie mocnej kości, ustawione pionowo do ziemi, z krótkimi, ale mocnymi nadgarstkami. Kończyny przednie nie mogą być zbyt krótkie ponieważ powoduje to ściąganie psa ku dołowi, obciąża ścięgna i stawy a także obniża jego ocenę.

1. Tylna część

Szerokie, mocne a także dobrze umięśnione uda. Wyważone kontowanie. Staw kolanowy do skokowego jest dłuższy niż staw skokowy do podłoża.

Łapy

Zwarte i mocne, z dobrze wysklepionymi palcami, owalnymi lub okrągłymi. Grube opuszki, krótkie pazury. Pies przychodzi na świat bez tylnych, wilczych pazurów. Zajęcze łapy to niestety duża wada.

Szata

Występują dwa typy sierści jednowarstwowej:  wełna oraz runo. Sierść to bardzo charakterystyczna cecha każdego psa, w związku z tym jest traktowana priorytetowo po eksterierze i temperamencie.

Typ sierści: Wełna

Wygląd i tekstura okrywy włosowej najbardziej zbliżona do pudla. Długość sierści jest obcinana do tego samego rozmiaru na kończynach i tułowiu. Sierść na łapach krótko wygolona, nie do kostek. Ogon w całości jest owłosiony. Nie powinniśmy golić sierści na łbie i pysku, możemy ją przystrzyc nożycami.

Typ sierści: Runo

Delikatnie kręcona lub falista o podobnej długosci na kończynach i tułowiu. Prezentowana jako obfita i długa. Aby odsłonić oczy sierść powinna być przycięta na pysku. Łapy krótko ogolone lecz tylko do wysokości pięty. Ogolone części łap są przysłonięte sierścią, która zwisa z wyższych partii kończyn. Łapy nie mogą być golone do kostek tak, jak to jest robione u pudla. Sierść na ogonie musi być dłuższa i swobodna.

Pies w ruchu

W trakcie truchtu, odnosimy wrażenie jakby pies bez żadnego wysiłku unosił się nad podłożem. Porusza się zwinnie, atletycznie a zarazem bardzo lekko wywołując wrażenie wesołego podążania w określonym kierunku. Patrząc na psa z tyłu lub przodu nie widzimy skręconych nóg czy to do zewnątrz czy wewnątrz. Krok psa w trakcie biegu schodzi w kierunku linii środka ciężkości. Przyglądając się z boku jego kończyny powinny płynnie się wyciągać aż do końca. Nie powinny się wznosić lub uginać wysoko do góry. Staw skokowy krótki i mocny, bardzo dobrze kontowany a także wyciągany do przodu pod ciałem.

Kolory:

• lawendowy
• parchment
• srebrny
• czarny
• niebieski
• czekoladowy
• odcienie kremu, karmelu i moreli
• czerwony
• kawa z mlekiem

Dopuszczalny, ale nie promowany jest także tak zwany parti-color czyli kombinacje jednego z kolorów wymienionych powyżej w połączeniu z kremowym lub białym.

Podsumowanie wad:

Samce z niewykształconymi jądrami w wieku sześciu miesięcy lub starsze, a także jakiekolwiek odstępstwa od standardu rasy.

Źródło: Kwartalnik Polskiego Klubu Psa Rasowego “Kynologia”, 1/2012(31)