Australijski Labradoodle – Historia rasy

 

Poprzez selektywną hodowlę oraz szkolenia, człowiek nauczył się używać psów do spełniania określonych ról. Oprócz tradycyjnych zadań, takich jak hodowla, łowiectwo, tropienie czy stróżowanie,  w ciągu ostatniego stulecia zaczęto wykorzystywać psy do innych zadań.

Dzisiaj mamy do czynienia z psimi przewodnikami, terapeutami, psami poszukującymi osób zaginionych, wykrywającymi narkotyki bądź materiały wybuchowe.

Autentyczny Australijski Labradoodle to dwie linie psów:

  • linia pracująca
  • linia terapeutyczna

i z powodzeniem od wielu lat używane są do ww. zadań specjalnych.

Z początku Australijski Labradoode był hybrydą Labradora Retrivera i Pudla, w ciągu ostatnich dziesięcioleci jednak zostały wprowadzone infuzje innych ras, w określonych celach.

W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku australijska organizacja Australian Blind Organization podjęła się pierwszych prób połączenia inteligencji Pudla i typowego dla Labradora Retrivera mocnego skoncentrowania na człowieku. Niektóre osobniki z takiego połączenia były łatwe w szkoleniu, nie liniały i nie miały zapachu typowego dla psa.

Początkowo te pozytywne właściwości nie zostały zauważone. Dopiero w 1989 r., Instytut otrzymał prośbę o psa przewodnika dla niewidomej kobiety. Musiał to być jednak pies, który nie wywoła reakcji alergicznej u jej męża.

Wally Conron, odpowiedzialny hodowca The Royal Victorian Guide Dogs Association (nazwa organizacji australijskich psów asystujących w tamtym czasie), przypomniał sobie o tej kombinacji i postanowił ją powtórzyć. Pierwszy miot składał się z trzech szczeniąt i nie wszystkie miały pożądane właściwości.

 

Potomstwo

 

Potomstwu Conron nadał nazwę LABRADOODLE. Po wielu testach, tylko jedno ze szczeniąt okazało się być przyjazne alergikom, niestety jednak liniało.

Z wielkim entuzjazmem sukces ten został opublikowany w australijskich mediach. Ze względu na zainteresowanie mediów specjalnymi cechami Labradoodle, rasa stała się nagle bardzo popularna. Wally Conron powtórzył kombinację kilka razy. Ale w wywiadzie dla Reader’s Digest powiedział rozmówcy, że wiele Labradoodli miało trudny i uparty charakter, z tego powodu, po kilku próbach zdecydował się zakończyć program hodowlany.

Ze względu na rozgłos wokół  krzyżówki, Labradoodle stał się popularnym psem  w Australii oraz USA. Rozgłos zainspirował dwóch australijskich hodowców,  Beverley Manners i jej córkę Angelę, które postanowiły kontynuować pracę rozpoczętą przez Conrona. Chciały stworzyć psa, który nie wykazywałby żadnej agresji, miał cechy przyjazne dla alergików, chciałby pracować  i byłby łatwy do wyszkolenia jako pies użytkowy lub pies terapeuta.

Obie hodowczynie zakupiły swoje pierwsze Labradoodle od  rolnika o nazwisku Don Evans, który już wyhodował kilka pokoleń. Te Labradoodle i inne infuzje (pudla, F1)  stały się fundamentem dla ich programu hodowlanego.

W celu zwiększenia puli genów obie hodowczynie stworzyły nowy materiał bazowy Labradoodle, wprowadzając miniaturowego pudla do istniejących australijskich linii hodowlanych. Tak powstały mniejsze wersje Labradoodle.

Pomimo selektywnej hodowli z najlepszym potomstwem, nadpobudliwy i uparty charakter pozostał. Matka i córka zdecydowały, że aby złagodzić charakter, konieczne było zastosowane infuzji z inną rasą.

I tak do puli genetycznej dołączył Irlandzki Spaniel Wodny a następnie Cocker Spaniel Angielski i Amerykański.  

Niestety jednak w wielu miotach zaczęły pojawiać się szczenięta z krótką sierścią a pies w ogóle nie przypominał Labradoodle.

 

Cymbrogi

 

Dopiero w lipcu 2012 roku Cymbrogi, holenderski hodowca Australijskich Labradoodli, odkrył, dziwny rodzaj sierści sierści spowodowany jest  mutacją genetyczną w genie RSPO2.

Hodowcy w Australii, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i innych krajach zaczęli kopiować udany program hodowlany australijskich pionierów. Aby odróżnić swoje unikatowe psy od innych Labradoodles, Beverley Manners i jej córka nazwały swoje linie hodowlane Australian Labradoodle, a następnie ASD Australian Labradoodles. ASD to skrót od Australian Service Dog.

Ostatnią infuzją wprowadzoną do linii była infuzja Soft Coated Irish Wheaten dodana w 2004 roku.

Celem tej infuzji była poprawa struktury sierści. Sierść  Australijskich Labradoodle, wzbogacone o ostatnią infuzję mają sierść łatwiejszą w pielęgnacji.

Źródło:

„History of the Breed” – ALFA-EUROPE (https://www.alfa-europe.org/puppy-buyer/breed-history.html)

pl_PL