O mnie

Mam na imię Edyta. Zwierzęta to moja pasja, a ponieważ pierwsze lata swojego życia spędziłam na wsi, towarzyszą mi one od maleńkości.  Dzięki mojemu dziadkowi poznałam tajniki życia wiejsko-farmerskiego. Tupot moich stópek wśród pisklaków, wizyty w stajni na boso, obserwacja świata pszczół oraz uczenie się respektu do nich…
Świat przyrody, w którym dorastałam i obdarzyłam tak wielką miłością, zawsze był wypełniony jakimiś zwierzętami.

Uczulenie

Niestety, po pewnym czasie zaczęłam odczuwać uczulenie na zwierzęta: świnki, króliki, chomiki, później papugi i w końcu psy. Psy, o których zawsze tak bardzo marzyłam. Choć wiele lat żyłam w przekonaniu,  że już nigdy nie będę mogła ich mieć, nie mogłam się z tym pogodzić. Na szczęście mój wrodzony upór podpowiadał mi, że jeżeli czegoś bardzo pragnę to zawsze znajdę sposób aby zrealizować swoje marzenie. 

Bakcyla złapałam w momencie, gdy po raz pierwszy stałam się właścicielem psa hypoalergicznego – Blanki. Razem tworzyłyśmy zespół doskonały. Początek to wszelkiego rodzaju szkolenia z nią, zaraz potem coraz głębiej zaczęłam wchodzić w behawior zwierząt, który do dnia dzisiejszego jest moją wielką pasją. Postanowiłam, że to właśnie w tym kierunku chcę się rozwijać.

W czasach dzieciństwa to od kurcząt uczyłam się delikatności, od pszczół respektu a od koni, tego ….że do stajni nie chodzimy na bosaka. Już jako dorosła osoba ukończyłam behawiorystykę i zoopsychologię. Jestem także Biegłym Sądowym w zakresie dobrostanu zwierząt.

Aktualnie

Moim celem na najbliższy czas jest zakończenie książki, którą rozpoczęłam pisać kilka lat temu. Jej tematem jest rozwój mózgu szczeniąt a także znaczenie i waga prawidłowej socjalizacji. 

Jestem autorem artykułów o Australijskich Labradoodle dla polskich magazynów kynologicznych. 

Aktywnie uczestniczę w różnego rodzaju prelekcjach, szkoleniach, warsztatach czy wykładach. Jedno z najważniejszych wystąpień jakie miałam okazję prowadzić odbyło się na TED (Technology, Entertainment and Design) – bardzo znana i popularna konferencja naukowa, której organizatorem jest amerykańska fundacja non-profit Sapling Foundation. Celem konferencji jest popularyzacja “idei wartych rozpowszechniania” do samodzielnego prowadzenia zajęć.

Moja codzienna praca jako zoopsycholog i behawiorysta to przede wszystkim naprawianie relacji między zwierzęciem a człowiekiem, oraz pomoc rodzinom mającym problemy behawioralne swoich pupili (psów i kotów). Jednak największą przyjemność sprawia mi wykorzystywanie w praktyce mojej wiedzy w celach socjalizacji szczeniąt, które przychodzą na świat  jako czyste, niezapisane karty. To co otrzymają ode mnie i od swoich właścicieli w pierwszych tygodniach życia, wpłynie bardzo wyraźnie na ich dalsze losy. Dlatego tak kluczowa jest właściwa socjalizacja szczeniąt w najważniejszej, niemalże krytycznej fazie rozwoju. Moją największą pasją jest widzieć te rozwijające się “kluski”, pamiętając nie tylko to czego nauczyły mnie seminaria, szkolenia, ale przede wszystkim kurczaki, konie i pszczoły…

Moja mama Ela była ostatecznym impulsem do założenia hodowli Australijskich Labradoodle. Przez 5 lat zajmowałyśmy się psiakami razem. Niestety w 2014 roku zabrała nam ją okrutna choroba. Jednak wiem, że po dziś dzień wspiera mnie i chroni…choć już nie tak jak dawniej.

MOJA EDUKACJA

Pla­cówka: Duke University, Durham, North Carolina, USA

Uzy­skane kwa­li­fi­ka­cje: Dog Emotion and Cognition Diploma

Pla­cówka: Stowarzyszenie Zwierzęta Ludziom 

Uzy­skane kwa­li­fi­ka­cje:

– certyfikowany dogoterapeuta

– zespół wizytujący Edyta Gajewska i pies Goddess

Certyfikat uprawnia  do samodzielnego prowadzenia zajęć wizytujących oraz do wspierania procesu edukacyjnego/terapii przy współpracy ze specjalistą.

Pla­cówka: Stowarzyszenie Nosework Polska

Uzy­skane kwa­li­fi­ka­cje: Certyfikowany Instruktor Nosework Polska

Pla­cówka: Sądy Rejonowe

Tytuł: Biegły sądowy z zakresu kynologii i dobrostanu zwierząt

Pla­cówka: Cen­tre of Applied Pet Etho­logy — COAPE

Uzy­skane kwa­li­fi­ka­cje: Beha­wio­ry­sta zwie­rzęcy (bry­tyj­skie kwa­li­fi­ka­cje beha­wio­ry­sty zwie­rzę­cego na licen­cji COAPE)

Pla­cówka: Euro­pej­skie Stu­dium Psy­cho­lo­gii Zwie­rząt i Wie­dzy Prak­tycz­nej

Uzy­skane kwa­li­fi­ka­cje: Zoopsycholog

Pla­cówka: Aka­de­mia Czwo­ro­noga, Pastel Ali­cja Duda

Ukoń­czony kurs trenerski

Odbyte semi­na­ria i uzy­skane dyplomy:

Aka­de­mia 4 Łapy, „Warsz­taty masażu relak­sa­cyj­nego dla psów”

Kyno Edu­ka­cja „Co w genach pisz­czy czyli jak dobrać repro­duk­tora”

Amber Bat­son, seria semi­na­riów z cyklu „Nowe kon­cep­cje w beha­wio­ry­styce”:

Amber Bat­son, „Poskra­mia­nie dzi­kusa – wyci­sza­nie psa przy uży­ciu nagród”

Amber Bat­son, „Jak działa Pamięć u psów – co pies zapa­mię­tuje, w jaki spo­sób zmie­nia się jego zacho­wa­nie i jak my możemy na to wpły­wać”

Amber Bat­son, „Zacho­wa­nia nie­ty­powe – agre­sja, depre­sja, wyuczona bez­rad­ność, roz­wój ste­reo­ty­pii”

Pro­fe­sor Ray­mond Cop­pin­ger, „Emo­cje, inte­li­gen­cja i zacho­wa­nie psów”

Alexa Capra „Testy beha­wio­ralne w pro­ce­sie adop­cji”

Turid Rugaas „Praca Psa Tera­peuty”

Sally Askew „Żywie­nie psów a pro­blemy behawioralne”

Australijski Labradoodle

Przez długi czas w mojej głowie przewijała się jedna myśl – problem alergii dotyka tak wiele osób na całym świecie i wygląda na to, że będzie ich stale przybywać. Zastanawiał mnie również fakt ile w tej całej grupie będzie osób niepełnosprawnych, które potrzebują psa asystującego? Ilu astmatyków bądź alergików potrzebujących psa pracującego?

Przypadkowo trafiłam na artykuł w miesięczniku “Mój Pies” autorstwa Magdy Urban z Fundacji “Psia Wachta”. To był artykuł o Beverly Manners oraz jej wspaniałych Australijskich Labradoodlach – to był strzał w dziesiątkę, wiedziałam, że to jest to coś, to czego od tak dawna szukałam. Bardzo szybko nawiązałyśmy kontakt i rozpoczęła się nasza fantastyczna znajomość. Przez około rok czasu dzieliła się ze mną swoim jakże cennym doświadczeniem.

W 2008 roku poleciałam do Australii, odwiedziłam Beverly Manners w Rutland Manor. Przez pięć tygodni mieszkałam u niej i zdobywałam bezcenną wiedzę opiekując się jej psami, oraz w trakcie naszych długich, wieczornych rozmów. Wiem jedno, to było przeżycie, którego nie zapomnę do końca życia. Po raz pierwszy nie odczuwałam żadnych reakcji alergicznych pomimo obcowania z tak dużą ilością psów, uśmiech nie schodził z mojej twarzy a bakcyla złapałam na całego.